Ee vwalla, bonzjoer… beste chiroknapen…

Du vin, du pain, du soleil et vous! Inderdaad, we tellen de dagen af… dra staan we allemaal op het Kerkplein te wachten op de bus, met een chauffeur die ongetwijfeld Frans zal heten. Maman en Papa pinken nog snel een traantje weg, en als de joint de culasse het niet begeeft, bollen we binnen de kortste keren over de route du soleil. Omdat polyglot Werner van Laer niet aanwezig is op de bus, neemt Fré die functie over, en verteld u qua inleiding op La France alles over de romantische plekjes aan de Seine en dé truken om de Tour de France te winnen. Tussendoor tracht Koen Goiris nog wat grapjes te vertellen, maar die act wordt overschaduwd door Tom Pauwels, die aan de oudsten onder u de geheimen van de Parisiennes uit de doeken doet. Jeroen brengt dan even een eigentijdse versie van Sur le pont d’ Avignon, om de sfeer erin te houden, maar die wordt afgekraakt  door Suyk, die de versie van een onbekende Belgische groep superieur vindt. Maar ja, we nemen het hem niet kwalijk, de schat spreekt immers geen woord Frans. Tim en Bart zitten ergens achteraan te raisonneren tegen Dauwen over de spelregels van jeu de boules. Wim zit stilzwijgend door het raam te staren, en vraagt zich af of ze hier spreken van Men In Black of  eerder van Des Hommes en Noir. Gino zit rnaast en neemt de papieren van de assurance de maladie nog eens door . Kristof heeft de grootste moeite om aan een bus vol enthousiaste françaises duidelijk te maken dat onze Jo al bezet is. Terwijl hij dit doet, houden Gert en Dirk even zijn GSM vast. Zjoemme daarentegen koppelt het aangename aan het leerrijke, en onderwerpt Frans de buschauffeur aan een uurtje Rogeriaans therapie. Vergo  tracht hem dit echter uit het hoofd te praten, aangezien de arme man al een beetje onwel wordt, en we hem nog een tijdje nodig hebben. Dat had hij eerder ook al moeten doen, toen buisinessman Akki hem eeen tuinaanlegplan wou aansmeren terwijl de transporteur eigenlijk in een appartementje woont.

Werner van Laer is ondertussen al een eindje vooruit gereden,e en heeft al cinq cent grammes de mic-mac besteld, om onmiddellijk de smaak te pakken te hebben.

Jullie zijn nog maar net bekomen van zoveel animositeit, als we de bergen in en ons kampterrein op rijden... de zon was er al, het landschap ook, en de sfeer valt meteen met bakken uit de bus, samen met jullie...

They were in the wrong place at the wrong time...naturally they became heros ~ Princess Leia Organa